Malwa pensylwańska, ślazowiec pensylwański (Sida hermaphrodita (L.) Rusby) pochodzi z Ameryki Północnej. W Polsce gatunek ten od lat pięćdziesiątych był badany w kierunku paszy dla bydła. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku, kiedy to likwidowano poletko doświadczalne AR Lublin w Falentach, dr inż. Piotr Mańko uzyskane nasiona wysiał w Gospodarstwie Ostrowąs. Dziś nasze Gospodarwsto dysponuje wieloletnim doświadczeniem w uprawie, a także dużym zasobem materiału nasiennego malwy pensylwańskiej.
Malwa pensylwańska jest byliną, która może być użytkowana w okresie 20-30 lat. Plon stanowią zamarłe jesienią pędy o grubości 5-40 mm i wysokości do 500 cm, jego wielkość uzależniona jest od jakości gleby i nawożenia. Plony mogą sięgać do 40 ton suchej masy z 1ha. Wartość energetyczna wynosi ~15 MJ/kg.
Grunty przeznaczone do uprawy malwy pensylwańskiej powinny być właściwie wybrane i przygotowane jak do upraw okopowych, tj. spełniać następujące warunki:
- klasa gleby: wszystkie za wyjątkiem VI i słabych klas V
- odczyn: optimum - obojętny, dopuszczalny lekko kwaśny
- zasobność: P, K, Mg - na poziomie przynajmniej średnim, optimum - wysoka
- pole wolne od chwastów
Zalety malwy:
- duży potencjalny plon suchej masy,
- niska wilgotność zbieranej biomasy na poziomie 15-30 %,
- zbiór w okresie grzewczym – od późnej jesieni do wiosny,
- niski wynos składników nawozowych z plonem,
- niska zawartość popiołu ca. 2%,
- możliwość wykorzystania typowych maszyn rolniczych do siewu, pielęgnacji i zbioru biomasy,
- możliwość uprawy na glebach słabszych (nawet V klasy),
- możliwość nawożenia plantacji osadami ściekowymi i innymi kompostami organicznymi.
Wady malwy:
- wrażliwość malwy na zachwaszczenie w pierwszym roku uprawy,
- brak plonu towarowego w pierwszym i drugim roku uprawy.